Nie jesteś zmęczona. Jesteś przeciążona emocjami, których nie miałaś kiedy przeżyć.

(Ale nie ignoruj ciała – ono wie pierwsze)

Zmęczenie, które nie mija po śnie.

Napięcie w ciele, choć przecież „nic się nie dzieje”.

Rozdrażnienie, lęk, pustka, wycofanie.Cisza w środku – taka, która nie daje spokoju, tylko ściska.

I pojawia się myśl:

Może coś jest ze mną nie tak. Może jestem słaba. Może powinnam się bardziej postarać.

Tylko że to nieprawda.

To nie lenistwo.

To nie brak magnezu.

To nie „po prostu taki czas”.

To często efekt tego, że przez lata byłaś dzielna.

Brałaś na siebie więcej, niż byłaś w stanie unieść.

Tłumiłaś emocje, bo nie było na nie miejsca.

Nie płakałaś, bo ktoś kiedyś powiedział: weź się w garść.

Zaciskałaś zęby, bo przecież trzeba jakoś żyć.

Ale ciało pamięta wszystko.

I w końcu zaczyna mówić.

Nie zawsze słowami – czasem bólem. Bezsennością. Brakiem siły.

Czasem nadciśnieniem, refluksem, drżeniem mięśni, rwącym kręgosłupem.

Czasem właśnie tym, co lekarze nazywają „nerwicą”, „stresem przewlekłym”, „zespołem wypalenia”.

I tu ważna rzecz – nie można tego bagatelizować.

Ciało potrzebuje wsparcia.

Zarówno emocjonalnego, jak i fizycznego.

🔸 Zrób badania.

🔸 Idź do lekarza, jeśli coś niepokoi.

🔸 Nie zastępuj diagnostyki intuicją – łącz jedno z drugim.

🔸 Ale jeśli medycyna mówi „wszystko jest dobrze”, a Ty czujesz, że nie jest – zaufaj sobie.

Bo są rzeczy, których morfologia nie pokaże.

Których USG nie złapie.

Które siedzą głęboko – nie w ciele, ale w historii tego ciała.

Emocje też mają swoją biologię.

Nieprzeżyty żal może ściskać klatkę piersiową.

Zamrożony lęk może odbierać głos.

Złość, której nie wolno było wyrazić, może wracać w napięciu szczęki, bólach głowy, tikach.

Bezradność może wyłączać energię, motywację, życie.

To nie znaczy, że jesteś „chora psychicznie”.

To znaczy, że Twoje ciało mówi prawdę, której nikt wcześniej nie umiał wysłuchać.

Co możesz zrobić?

🔹 Sprawdź, co mówi Twoje ciało – i medycznie, i emocjonalnie

🔹 Zatrzymaj się i poczuj – nie analizuj, nie oceniaj

🔹 Poszukaj przestrzeni, w której nie musisz być „dzielna”

🔹 Daj sobie zgodę na to, by nie wiedzieć, by czuć, by być sobą bez maski

🔹 Skorzystaj z pomocy – kogoś, kto potrafi towarzyszyć Ci z uważnością

Twoje zmęczenie to nie przypadek.To język ciała.

To opowieść o wszystkim, co kiedyś musiałaś stłumić, by przetrwać.

Ale teraz… już nie musisz przetrwać.

Możesz zacząć żyć.